15.Bölüm

  Odanın kapısı aralandı.Uzun boylu bir adam kapıyı yavaşça kapadı.Alper uzaktan olan biteni izliyordu.’Henüz değil!’Dedi.

  Elif,ağabeyinin isteği üzerine sobayı tutuşturmak için gazete aradı.Bir gazete manşeti dikkatini çok fazla çekti.Resimlere bakıyordu.Gazete epeyce eskiydi.”İnanılmaz trajedi!Gazeteci-yazar Ergin AVCI evinin yakınında uğradığı suikast sonucu vefat etti.Aynı gün eşi ve kuzenini trafik kazasında kaybetti.Terörü bir kez daha kınıyoruz..”Yazıları okuyan genç kız,resimlerin Alper  KARACA ile bağlantısı olduğunu hemen anladı.Gazeteyi aldı ve kimsenin bulamayacağı bir yere kaldırdı.

  Ahmet elindeki bıçakla,Yusuf’un yatmakta olan odasının kapısını araladı.Alper elinde tuttuğu sopayı sert bir şekilde Ahmet’in boynuna vurdu.O uzun adam yere yığılıp ses çıkarmasın diye onu belinden kavradı.Onu evden çıkardı ve dağlık,taşlık bir araziye götürdü.Ahmet’in ellerini ve ayaklarını sıkıca bağladıktan sonra,yanında getirdiği iki sandalyeden birisine oturttu.Diğerine kendisi oturdu ve onun ayılmasını bekledi.Uzun boylu adam ayılınca elinde tuttuğu silahı adamın kafasına dayadı.Alper,Ahmet’e son bir kez baktı ve dedi ki:

  -Neden Ahmet?Niye bana ve aileme zarar vermek istedin?

 Ahmet:

  -Bu sorunun cevabını sende iyi biliyorsun.

  -Hayır bilmiyorum.

  -Ben sana anlatayım.Kardeşinde benim girdiğim bu pis işte çalışıyor.Seni uyardım ama sen beni dinlemedin.Yazını tamamlamayacaktın!

  Alper elindeki silahı iyiden iyiye Ahmet’in kafasına dayadı.’Kes artık! Konuşma! Sus!’

 -Bu hiçbirşeyi geri getirmez.Ben seni öldürmedim ama o seni bulduğunda gözünün yaşına bakmadan seni öldürecek!

 -Sana inanmıyorum.

 -Acaba..Bir hatırla bakalım.Aracına bombayı kim döşetti?

 Alper elindeki silahın mermilerini Ahmet’in kafasında yaktı.Onu öldürdü ve oradan uzaklaştı.Arabasında’elim hep kalem tuttu.İlk defa silahı canlı birisini öldürmek için tuttum.Hiç pişman değilim’diyerek kendini yol boyunca rahatlatmak yaptığı şeyden pişman olmama hissi vermeye çalıştı.

  Sabah yine baş ağrısıyla uyandı.Elif hayatında hiç yapmadığı bir şey yaptı.Patronunun yattığı odasının kapısını araladı;ona sabah gazetelerinin geldiğini ve çayının hazır olduğunu söyledi.Alper şaşkındı.Çayını içerken gazetelerini karıştırıyordu.Bir gazetede manşet olarak işlediği cinayet haberini okuyordu.’Dağlık bir arazide işlenen korkunç cinayet’yazıyordu.Morali bozulan yazar bir başka gazeteyi eline aldı.Gazete tarihi eskiydi.Gazetenin sür manşetinde ailesinin yaptığı kaza yazıyordu.Elif’e bakarak:

 -Bunu nereden buldun?

 Elif:

 -Bana neden gazeteci-yazar Ergin AVCI olduğunuzu söylemediniz?

 -Eğer söyleseydim senin hayatınıda maffederdim.

 -Nasıl?Anlamadım.

 -Bunu sana anlatamam.Şunu bil ki bu sırra vakıf olduğunu öğrenenler seni öldürürler,bu konuda hakikaten ciddiyim.Ne olur kimseye ağzından bir şey kaçırma?

 -Peki Alper abi.Sen nasıl uygun görüyorsan öyle davranacağım.

 -Teşekkür ederim Elif.Beni şimdi yalnız bırakır mısın?

 Alper’in Ergin AVCI olduğunu öğrenen Elif,ona azda olsa yardım etmek istedi.Ergin bu yardım teklifini kibarca reddetti.Elif’in şaşkın bakışlarıyla odasına çekildi.Kararını tekrar gözden geçirdi ve her şeyi tekrar başlatmak için defterlerini,notlarını karıştırmaya başladı..