20.bölüm

Perşembe ve Pazar günleri Yusuf arkadaşlarıyla kahvehanede okey oynardı. Ergin yeğeni Emincan ile kardeşinin gittiği yer hakkında konuşuyordu. Emincan:

 -Yusuf’u geçenlerde limanda gördüm.

Ergin:

-Ne zaman?

-Zannedersem Pazar günüydü.

-Sanmakla olmaz Emin! Dedemi öldürdü. Sıra bende. Onunla karşılaşırsan öfkene sahip çık! Sana bir şey yapacağını zannetmiyorum. Bu arada İlkay’ı gördün mü?

-Hayır, görmedim. Öfkeme sahip çıkacağım. Sana bir şey söylemek istiyorum.

-Ne hakkında?

-İlkay.

-Ne olmuş İlkay’a?

-Bu sıralar bir şeyler çeviriyor.

-Açık konuş Emin.

-Bak Ergin ben senin kadar iyi düşünemem ama gözlemlediğim birkaç şey var.

-Mesela?

-Dedemin öldüğü gece Yusuf geldikten sonra bir tek kişiyle muhabbet etti. “İlkay’la!”

-İlkay’ı tanıyorum bize ihanet etmez.

-Ben sana güvenme derim.

-Bak! önceki yıllarda ettiğiniz kavgalar, belki seni böyle ona karşı kışkırtıyor.

-Sen Yusuf’la hiç kavga etmedin mi?

-Aynı şey değil.

Emin Ergin’e gülerek “Ben ettim.” dedi.

                                                        ******

         Bir Pazar liman çıkışında kardeşini gören Ergin yanına gitti. Onu karşısına aldı ve anlatmaya başladı. Önce TUNA ailesi hakkında konuştu. Yusuf sessiz bir şekilde anlatılanları dinliyordu. “Yoruldum”  dediğini duyar gibiydi. Ergin:

         -Neden yoruldun?

         -Her şeyden. Herkesi kendin gibi sanıyorsun. Oysa anlatılanlar senin anlattıklarından çok farklı. Evet, beni seni öldürmek için kiraladılar. “Mal gibi!” Ama sana kıyamadım. Kardeşimdin, seni her defasında bir şekilde korudum. Artık benim korunmaya ihtiyacım var.

         -Sana tek bir soru soracağım. Yaptıklarından pişman mısın? Eğer sen değilsen anlatılan onca olaydan sonra aile içindeki köstebek kim?

         -Pişmanım. Eğer ben köstebek olsaydım şu an hayatta olmazdım.

         -Neden?

         -Kendimi bir şekilde yine sana açık vererek yakalatır. Yine kendimi senin gözlerinin önünde öldürürdüm.

         -Dur bir dakika.

         -Ne?

         -Bu ailevi sırları sen ve benden başka birileri daha biliyor mu?

         -Sanmıyorum. Sana anlatmak istediğim de, bununla ilgili her şey evimde, odamda saklıdır.

         -Bana tuzak kurmadığını nereden bileyim.

         -Öyleyse beni bekle! Sana kısa zamanda önemli yazılar getireceğim.

         -Burada bekliyor olacağım.

                                               ******

         Telefonu çalan genç, yeğeni Emin tarafından köye çağırılmaktaydı. Hatta bir kişi daha vardı. Yusuf yazıyordu. Seni bekliyorum dedi ama ses başkasına aitti. Ergin Emin’e kardeşine gittiğini söyledi. Emin telefonu kapatırken tedirgindi.