BÖLÜM   38

 

“Bana Abidin’in kim olduğunu mu soruyorsun?”

“Evet,kim?”

“O,çok tehlikeli ve hasta bir adam.Sen sen ol,o adamdan uzak dur!Şehirde tekrar görürsen konuşma bile.”

  Esra,geçmişinle yüzleşeceğini çok iyi biliyordu.Aslı’nın olmadık zamanda Abidin’i görmesi hayla alamet değildi.”Ergin öldüğünü düşünmüştür.”

“Kim?”

“Abidin.Yoksa buraya gelmeyi aklına getirmez.”

 Tam bu sırada telefon çaldı.Telefonu Aslı açtı,arayan emniyet müdürlüğünden bir polisti.Ergin’in yerini tespit ettiğini söyledi.Evde neredeyse bayram havası esiyordu.Esra:

-Onu bulduk.Onu bulduk Özge.

-Haydi gidelim.

Aslı:

-Dayımlara haber vermeyecek miyiz?

-Sonra haberdar ederiz.Şimdi heyecanlandırmayalım.

 Polisler önde Aslı ve Esra’da arabayla arkalarında onları izliyorlardı.Özge’yi evde beklemesi için  bırakmışlardı.Eğer eve birisi gelecek olursa ona durumu anlatacak birisinin olması gerektiğini düşünmüşlerdi.

 

                               ***

 

  Yılmaz,yattığı yerde Seyfi’yi öldürme planları yaparken,baba ise hâlâ can borcu olan insanın yasını tutuyordu.Artık eskisi gibi düşünemiyor,bazen doğru karar vermekte zorlanıyordu.O da artık her şeyin eskisi gibi yürümediğinin,başındakilerin onu yönettiğinin farkına varmıştı ama bu çok geç olmuştu.Bir sabah Seyfi’yi yanına çağırdı.Yılmaz uyumaktaydı ve ona bazı gerçekleri anlatacaktı.

Baba:

”Beni iyi dinle,kulağını aç!Sakın ama sakın ses çıkarma.”

Seyfi:

“Seni dinliyorum baba.”

 

                             ***

 

 

 

 

 Her yer karanlıktı.Burası benim gözümde bir zindandan farksız değildi.En azından Aslı yanımdaydı ve birde bebeğim.Polisler kapıyı zorlamakla uğraşıyorlardı.

 Telefonun bulunduğu adres burasıydı Bir memur bana bakarak bebeğin zarar görebileceğini söylüyordu.Bebek o an için umurumda bile değildi.Komiser bağırmaya başladı.”Arkadaşlar kapıyı kıracağız.”

 Kapı kırıldığında yerde kanlar içinde yatan bir adam vardı.Burası çok ama çok kötü kokuyordu.

 

                               ***

 

 Ortak dedi bir genç,karşısındaki adama.”Köye mi gidiyoruz?”

“Evet.Oradan  sevdiğim kızı alıp,tekrar şehre döneceğim.”

“Sen hâlâ şu kadını seviyor musun?”

“Evet,hem de çok.”

“Onun evli olduğunu hatırlıyorum.”

“Evliydi,eşini kaybetti.”

“Seni hınzır aklından neler geçiyor.”

“Bir şey geçtiği yok.Otobüsün ne zaman kalkacağını biliyor musun?”

“Üç buçukta.”

“Tamam,o zamana kadar şu karşıdaki kıraathanede biraz oturalım.”

 

                             ***

 Esra’nın bu odada midesi bulanıyordu.”Aslı midem kötü.”

 Polisler yerde takım elbiselerle yatan adamı ayağa kaldırdı.Esra:

-Durun,incitmeyin!

-Hanımefendi.Eşiniz mi?

Esra adama baktı.”Hayır değil.”

Komiser,adamı ayıltmaya çalışıyordu.”Uyan.”

Genç bir kadın polis:

-Komiserim bu adama eroin vermişler.İşte iğnesi.

Aslı:

-Bu gariban adama eroin verdiklerine göre kim bilir kuzenime ne verdiler?

Komiser:

-Aramalara devam edeceğiz.Sizinle elimize geçen en ufak bilgiyi bile paylaşacağız.Tabi sizde başka yerden alacağınız kaynaklarla işimizi kolaylaştırabilirsiniz.

-Ne gibi?

-İstihbaratçılar gibi.Ergin AVCI’nın özel olarak korunduğuna dair bilgilere ulaştık.

Esra çok şaşkındı.Aslı:

-Demek istihbaratçılar tarafından korunuyormuş.

Komiser:

-Bizden bir şey saklamayın.Bize yardımcı olun ki size yardım edelim.

-Tabi.Size her şekilde yardımcı olacağız.

 

                                ***

 

Dört devlet görevlisi aldığı bilgileri değerlendiriyorlardı.”Az kaldı.”

“Marmaris’te görülmüş.”

“Operasyonu gizli tutun.Bakan dışında kimse bilmeyecek.”

Yazar,Ege bölgesinin Muğla ilçesine bağlı Marmaris’te,sekiz kişilik dalgıçlarla aranmaya başlandı.Her dalışta umutlar biraz daha artıyordu.”Bulacağız deniyordu.”

Karşıdaki  adam dalgıçları izliyordu.

”Allah kahretsin! Yerimizi bulacaklar.”