81

  Onur,sözünde durmamıştı.Ergin’i takip ettirmiş ve yerini öğrenmişti.Esra’yı arayıp ona olan biteni açıklamaya çalıştı.

  Esra:

 “Onur,artık çok geç.”

 Onur:

“Biliyorum ama Ergin’i de tanıyorum.Sevdiği bir insanı yarı yolda bırakmaz.”

“Bende düne kadar senin gibi düşünüyordum.”

“Bana hiç olumlu  yönde yaklaşmıyorsun?”

 “Bana bu olanların bir tane olumlu yanını söyler misin?”

“Ne sana ne de Ergin’e istediğim gibi yaklaşamıyorum.Tek istediğim tekrar bir araya gelmenizdi.”

                                    ***

 Esra ile Aslı evde dertleşiyordu.Aslı güldü.Esra:

 “Neden güldün?”

 “Belki de seninle son gecemiz.Sen bana çok iyi bir abla oldun.”

 “Ergin’den ayrılmam sendende ayrılmam anlamına gelmiyor.”

 “Nasıl olur?”

 “Yarın mahkeme bittikten sonra hayat durmayacak ki,hâlâ devam ediyor olacak.”

 “Beni biliyorsun emrivaki yapan bir insan değilim ama tekrar düşün.”

 “Olmaz Aslı.Bu olanlara göz yumamam.”

 “Anlıyorum.”

 “Her şey bitecek mi bilmiyorum ama ikimizde kendimize doğru bir yol çizeceğiz.”

                               ***

 Ergin,kaldığı evde doktordan aldığı belgeyi arıyordu.Her yeri talan  ettikten sonra şehirde bıraktığını hatırladı.Yarını düşündü,sevdiği insanı sadece son bir kez daha görecekti sonra evine gidip belgesini alıp,yine kaldığı yerden devam etmeye çalışacaktı.Üzgündü,eşine ve sevdiklerine söyleyemediği onlarca şeyler vardı ki ama hayat onun için daha hızla akıp gidiyordu.Ölümü beklediğini kendiside biliyordu ve bunu kimseye söylemeyecek kadar aciz duruma düşmüş olduğunu da..

 Kafasını tutup sallıyordu.Onu öldürecek olan beynindeki kara lekesiydi ve o,bu lekeyle yaşamaya çalıştığı kadar yaşayacaktı.Parmakları yazı yazmaktan uyuşmuştu.Göz kapaklarına ağrılar girmeye başlamıştı.Yaşlanıyor muydu?

Aklına ilk takılan soru bu oldu.Evet bende diğer insanlar gibi yaşlanıyordum.