5. bölüm

    Melisa çok olgun ve çok iyi niyetli bir kızdı.Delikanlıya ise o hafta çok misafir gelmiş ve her birini geri çevirmişti.Doktorlar onun artık hayatla bir bağlantısı olmadığını söylüyorlardı.Ona sadece melek yüzlü Melisa yardım edebilirdi.Bu arada doksan beş yılının nisan ayında halasının bir kızı oldu.Ergin hala hastahanedeydi ve bir kuzeni olduğunu bilmiyordu.Bir sabah gözünü açtığında karşısında halasını ve avukatını gördü.Hala:

  -Günaydın Ergin

  -Hoş geldin hala nasılsın?

  -Ben iyiyim seni sormalı?

  -Sakat bir insan nasılsa bende öyleyim.Yanında ki adam kim?

  -Bilmem seninle görüşecekmiş avukat olduğunu söyledi.

  -Tamam hatırladım.Selçuk beyi ben çağırdım.

  -Neden?

  -Yusuf’a dava açacağım hala.

  -Ne!Sen ne diyorsun?

  -Hala sakın bana karışma benim hayatımı tehdit ediyor piskopat.

  -Böyle mi düşünüyorsun?

  -O hala seni yaralamaktan içeride yatıyor.Bu arada bir kızım oldu.

  -Tebrik ederim ama adını kim koydu?

  -Enişten ve ben..Adı Aslı.

  -Güzel isimmiş,demek bir kız kuzenim daha oldu.

  Hala hastahaneden ayrıldıktan sonra odaya doktor feridun bey girdi.Bana hala bir umut olduğunu zamanı geldiğinde bu sakatlıktan kurtulacağımı anlattı o sırada odada Selçuk beyde vardı o ise işi için buradaydı.Yusuf’u  cezalandırmak artık benim elimdeydi.Yalnızca ufak bir imzaya bakıyordu.Ama içimde bir umut daha vardı bu sakatlıktan kurtulduktan sonra onu ikna edebilir yaptıklarından beni sorumlu tutmaması için ona yardım edebilirdim.

   Mahkeme günü bende oradaydım.Anneme baktım sonra babama..Her ikiside ağlıyorlardı.Melisa’da bana destek vermek için mahkeme salonuna zorda olsa gelebilmişti.Herkes Yusuf’u bekliyordu ve en başta ise ben..Onunla uzun süre sonra tekrar karşılaşacaktık.Askerlerin eşliğinde yavaş adımlarla ve bir o kadar hırçın ve öfke dolu bakışlarla bana bakıyordu.Ben ise onun küçük siyah gözlerinde soğukkanlı bir katil görüyordum.

   Mahkeme başlamadan yedi saat önce....

  Selçuk bey bana işi gereği davayı anlatıyor bana yapılan bu haksızlığı mahkemenin sona vereceğini söylüyordu.

  Selçuk bey:

  -Mahkemeyi ileri bir tarihe erteliyemeyiz.

   Ergin:

  -Benim artık yapabileceğim bir şey kalmadı.Ama ona son defa yardım edebilirim.Son kez onu affederek mahkemeden çekilir ve beraat etmesini sağlayabilirim.

  -Ama neden?

 -Kardeşlik duygusu avukat.Sana bir soru sorucağım ama bana dürüst yanıt vereceksin!

 -Peki olur.

 -Kardeşin var mı?

 -Evet var neden sordun?

 -Sen benim halime düşmüş olsaydın kardeşine hakikaten ne ceza verirdin?

 Selçuk bey biraz düşündükten sonra banada hak vererek:

 -Senin yaptığını yapardım dedi.

  Ama ikimizin de işinin kolay olmadığı söylenemezdi mahkemeye altı saate yakın bir zaman vardı.İmza atmaktan vazgeçen ben,avukatımıda alıp kardeşimin çıkması için mahkeme öncesi çeşitli provalar yaptık

   Mahkeme sonunda hakim Yusuf’un salıverilmesine karar verdi.Yusuf çıkarken kimseyle konuşmadı ve evimizdeki odasına çıktı.Melisa’yı bir teşekkür için evimize çay içmeye çağırdım.Çaylarımızı yudumlarken tatlı tatlı sohbet ediyorduk.Odanın kapısı açılıverdi ve sonra sert bir şekilde çarpıldı bunu yapan kardeşimden başkası olamazdı.Melisa biraz korkmuştu.Aniden elimi tuttu ne olduğunu anlamadan elini bende tuttum ve kısa süreli bakışmalardan sonra dudağına bir Fransız öpücüğü kondurdum.Ona aşık mı oluyordum?Hakikaten çok tuhaf bir duyduydu.Sonra birbirimize baktık ve gülmeye başladık.Yusuf’un dışarıda kendi kendine konuştuğunu duyduk bu da ürperticiydi.’Mahkemeden senin yüzünden mi salıverildim?Tabi ki  hayır haklı olduğum için. Ama dur daha ben işimi yarıda bırakmıyacağım!’Gibi saçma saçma konuşuyordu.Melisa’nın o güzel gözlerine bakarak:

  -İstersen sen evine git bu senin içinde çok kötü oldu.

  -Haklı olabilirsin.

  Melisa eve gittikten sonra gece çeşitli kabuslar gördüm.Bunların ilki Esra’nın ölüyor olmasıydı diğeri de benim ameliyathanede çok acı çekiyor olmamdı.Dört hafta kadar bekledikten sonra Melisa’yıda kıramayıp ona söz verdiğim gibi ameliyathanenin yolunu tuttum.Doktor Feridun bey bana rahat ve sakin olmamı söyledi.Bu onun içinde çok tehlikeli bir ameliyat olacaktı.Ya beni tedavi edecek ya da sonsuza kadar sakat kalabilecektim.Aynı hafta Umut’u başka bir güzel kızla gören Esra onu terketmiş ve hastahaneye beni beklemek için gelmişti.Ailem,tanıdıklarım,herkes oradaydı ben mutlu bir şekilde ameliyathanenin kapısından içeri giriyordum.Annem ve babam saatini kontrol ediyor ve dualarını eksik etmiyorlardı.

   Gözümü ilk açtığımda odada annem,babam ve Esra vardı.Bana bir şey söylemek için çekiniyor gibiydiler.İçimden ‘Allah kahretsin!’ dedim galiba ömrüm boyunca sakat kalacaktım.Gözlerimden süzülen yaşları  gören annem:

  -Oğlum iyi misin?

  -Bende bunu soracaktım ben nasılım,tedavi yanıt verdi mi?

  -(Anne ağlayarak)Evet  dedi

 -Peki neden ağlıyorsunuz?

 -Söylemeyecektim senden sonra Melisa’da bu zor ameliyata girdi.Sen girdikten üç gün sonra.

 -Sonra ne oldu?Onunda ameliyatı benim gibi geçti öyle değil mi?

 -Hayır,o narkozun ona verdiği fazla etkiyle ameliyat masasında kaldı.

 -Olamaz.Bunu neden yaptı?

 -Bilmiyorum evladım ama günlüğünde son aylarında hep senden bahsetmiş.

 -Nasıl?

 Esra:

  -Seni seviyormuş,benim seni seninde beni sevdiğin gibi.

  -Senin Umut’la beraber olduğunu sanıyordum.

  -Çok önce ayrıldık.

 Ergin şaşkın bir ifadeyle annesine ve Esra’ya baktı.Melisa’yı son kez görmek için onun cenazesine gitti.Herkesin gözü doluydu.Benim bile...

  Tedavi sonuç verdiğinde ben ve Esra yine eskisi gibi geziyor,eğleniyorduk.İşte bu sırada ortalıkta hiç gözükmeyen birisi belirdi.Silahın şarjör kısmının çıkardığı sesi duyabiliyordum.Okul çıkışı Esra ile kucaklaşırken,onu bu sefer önce Esra gördü.’Hayır!’Dedi sanki çığlık atıyordu.Namlunun başında silahı tetikleyen Yusuf ve ucunda O arada Esra vardı.Bir el silah sesi duyuldu.Neredeyse heryerden duyuluyordu.