2.Bölüm

 Sabah odaya güzel bir hemşire geldi bana kardeşimden çok şanslı olduğumu söyledi onun güzel yüzüne bakarak:

 -Ne oldu dedim?

 -Hakikaten bir şey hatırlamıyormusun?

 -Size bir soru sordum kardeşim nerede?

 -O maalesef öldü dedi ve bana tuhaf şeyler olduğunu gördü.

 Babam arkada beni kucağına almıştı şoförde de azda olsa alkol vardı.Evet araba geliyordu başımı biraz salladım araba kamyonla karşı karşıya kalıyordu ve Yusuf camdan fırlıyordu.Hemşire hala bana bakıyordu bu sefer burnum kanamaya başladı kafama ağrılar saplanmıştı sanki yüzlerce arı beni ısırmaya çalışıyorlardı.Gözümü kapadığımda bir bahçe  gördüm amcam ve ailesi,bizimkiler,halamlar ve dedemler ama bir şey eksikti bu koca bahçe içinde kardeşimi göremiyordum.’Kahretsin’ o ölmüştü herşey değişmişti onun yokluğu bana çok acı veriyordu ama ailem onca olanlardan sonra mutlu görünüyordu.İlk zamanlar alışıyordum artık onsuz yaşamaya,yakın arkadaşlarım bana onu unutturmuşlardı ama o benim zihnimin bir köşesinde hep vardı.Annem Yusuf’un ölümünden iki üç sene sonra hastalandı babam kendini içkiye vurdu çok fazla içiyordu bu benim yaşadığım en zor anlardan biriydi.Esra ile yine buluştum bu sefer çok farklıydı yanımdaki kız değişmişti ama o benim kalbimin hep bir yanında vardı.Ne olmuştu Esra mı beni terketmişti yoksa olan bitenlerden sonra onunla hiç karşılaşmamıştık nitekim hayat devam ediyordu işte bu sırada Ezgi isimli bir kız karşıma çıktı onu sevmiştim ama Esra’ya beslediğim aşk kadar aramızda bir şey yoktu belki hayranlıkta olabilirdi çünkü o güzel ve zeki bir kızdı.Sevdiğimi Esra’mı başka birinle görmek çok zoruma gidiyordu.Ezgi ile sinemadan çıkarken onlarla  karşılaştım biri çok samimi arkadaşım Umut diğeri ise zaman içerisinde kaybettiğim sevgilim..Ezgi defterlerimi karıştırıyorken bir resim buldu Bu resim benim diğer hayatıma başlamama neden olacak son resimdi.Elimde kağıt ve kalem vardı durmadan yazıyordum resim karşımdaydı ve o kaza dedim.(İçimden fısıldıyarak)’Galiba herşeyin farkındayım oysa herşey ne güzeldi amcamın yüzünden herkes zaman aşımına uğradıktan sonra dağılıverdi kazayı önlemek için yapılacak bir şey daha vardı geriye dönmek ve o araca binmemek evet bence en mantıklısı bu olurdu.’Yusuf

  -Ergin uykum var?

  -Eğer uyursan ölürsün

  -Seni anneme söyleyeceğim

 -Git hadi durma söyle!(onu koşarken görmek çok güzeldi anneme beni şikayet etmesi bile çok hoşuma gitmişti)

   Annemler babamlarla gitmemizi söyledi ama ben bunu istemedim.Nerede son bulacağını biliyordum.Sabahı güneş o ter temiz odamıza vurmuştu kafamı Yusuf’un yattığı divana çevirdim bana baktı ve gülmeye başladı.Bir telefon sesi duyuldu annem yere çöktü babamlar yine eskisi gibi kaza yapmışlardı artık bu gidişe son vermenin vakti gelmemişmiydi.Dedem ve dayımın mezarına gittim onlar beni orada bekliyorlardı aldığım çiçekleri mezarlarının üstüne koydum ağlıyordum gözlerim neredeyse kan çomağına dönmüştü yere çöktüm.’özür dilerim dede,özür dilerim dayı bunların yaratıcısı ben değildim böyle olması gerekiyordu.’Lanet baş ağrısı yine başladı kafam çatlıyor gibiydi burnumdan kanlar akıyordu.Değişen herşeyi görmeye devam ediyordum.Esra benimle birlikteydi Yusuf ise derslerinde çok başarılıydı.Umut ve Onur site içerisinde hala haylazlıklar yapmaya,babam içki içmeye,babaannem her kazayı hatırlayışında kendini tutamayıp ağlamaya,annem babamın içkili kahırlarını çekmeye ve ben ise tüm bu olanların yanında sevdiğim ile birlikte bu kargaşadan çok uzak bir yerde üniversite okumaya çalışan bir öğrenci profili çiziyordum.’Esra

 -Biz hiç ayrılmayalım olur mu?

 -Bu neden söyledin ki?

 -Sanki senden kopuk bir yanım var benim

 -Ne gibi?

 -Bilmiyorum sanki aramızda karabulutlar var.Hem senin o çok yasaklağın falcıya gittim ben ama sakın kızma!Senin hakkında tuhaf şeyler söyledi

 -Mesela?

 -Sen ve geçmişin hakkında.Kendi hayatını gözden çıkarmak için çok fazla şeyler yaptığını söyledi.İnan bana beni çok fazla korkuttu.

 -Bana inanmadığını söyle

 -Tabi ki de sen onunla bir görüşsen sana belki birşeyler söyleyebilir ama ne kadar hoşuna gider bilemem.

 -İnsanların bazı inançları olur canım ve bu inançlara bağlı olarak yaşarlar ben bu saçmalığa inmam ama illede görüşüp konuşmamı istiyorsan gidelim.Bakalım ne yalanlar savuracak!

  -Bana inan gittiğimize değecek!

  -Ne zaman gidelim?

  -Bu akşam olabilir.Ayşe ile Serap’ta gelecek sizinkilerde gelebilir.

  -Tamam o zaman akşama seni alırım ama kızlarında gelmesi şartmıydı.

  -İstersen onlara işimizin çıktığını söyleriz.

  -Yok artık onlara söz vermişsin beni saat sekiz civarı bekleyin.Orada olacağım.Bakalım benide korkutabilecek mi bu kadın?

  Ama delikanlı genç kızı böyle avuturken içindende ‘acaba dedi acaba bana söyleyecekleri hayatımı ne kadar etkileyebilecek’.Evindeki boy aynasının karşısında ‘saçmalama ne kadar kötü olabilirim ki! dedi.’