53

 

Ergin’in elleri kolları bağlanarak aracın içinden indirildi.Yazar,geldikleri yeri ömründe ilk kez görüyordu.”Neredeyiz biz?”

 Doktor:

 “En azından bizim tarafımızdan güvenilir bir yerdesin.”

 “Bırakın beni.Bana zorla bir şey yaptıramazsınız?”

 “Burada biz varız.Yalnızca biz.Kardeşlik yemini etmeden önce tekrarlaman gereken sözler var!”

 “Ben sizin kardeşiniz olmayacağım!”

 “Eşinin kurtulmasını istemiyor musun?”

 “Bunun hesabını bir gün sizden soracağım.”

 Doktor,elindeki iğneyi yazarın boynuna batırdı.Ergin gözlerini bir defalığına koskoca açtı ve sonra kocaman gözleri kayboldu.

 

                                     ***

 

 Polislere öğleye yakın,bir ihbar gelmişti.İhbarı kim,nasıl vermiş belirsizdi.Yalnızca otelde birisinin saklandığını söylemişlerdi.Adresi verip ekibi otelin yakınına göndermişler Aslı’yı güç bela odadan kurtarmışlardı.

 Polis:

 “Ambulans çağırın!”

 “Ben iyiyim,yalnızca gözlerimi fazla açamıyorum.Siz buraya nasıl geldiniz?”

 “Soru sorma,birazdan ambulans gelecektir.”

 Genç kızın solgun vücudu daha fazla direnemedi.Ambulansın gelmesiyle hastaneye götürülmesi fazla sürmedi.

  Hemşire:

  “Ne oldu?”

  “Bir kaza.Bizde bilmiyoruz.”

  “Hemen acil servise alalım.”

 

 

                                       **

 

 Beklenilen telefon geldi.Kadının bırakılması isteniyordu.Fırat’ta üzerine düşen görevi yaparak kadını bıraktı.

 “Artık gidebilirsin.”

 “Sen kime hizmet ediyorsun?”

 “Bunu sana söyleyemem.”

 

  Esra arabasına bindiği gibi evinin yoluna koyuldu.Kâbus gibi geçen iki saati hatırlamak bile istemiyordu.Evet,Fırat ortağını öldürmüştü ve beni de bırakmıştı.

Peki ya bırakmasaydı,ya beni de yerde yatan iğrenç adamın yanına gönderseydi.Aklımı kaçıracağım.Genç kadın bunun gibi daha bir çok soruyu yol boyunca kafasında silmeye çalışıyordu.

 

 

                                        ***

 

 

 Her taraf cehennem gibiydi.Adeta her yer yanıyordu.Hapishanede Süleyman babaya anlattığım o anı her dakikasını yaşıyordum.Merdivenlerden çok zor iniyordum.Burası bir zindandan farksız değildi.

  Etrafımı çevirmiş Tapınakçılara bakıyordum.Hepsi yüzlerini gizlemişlerdi.Boyunları yere doğru eğikti.Aniden tüylerimi ürperten bir ses belirdi.

 “Kanından bir damla alın.Kendisinin Tanrıya hizmet edip etmediğini kontrol edin!”

 

 Soğuk bir histi.Kanım yere damlıyordu.Ve içeride yükselen sesler şöyle diyordu.

 “Siz kardeşim.Tanrı’nın sadece özel kullarına verdikleri haktan yararlanacaksınız!”

 Ergin o an yalnız kaldığını ve etrafındakilerin onu öldürebileceğini düşündü ama Esra’yı ve ailesini tekrar görmek istemesi  onu yaşama bağlayan en büyük güç oldu.

 

 “Ben böyle bir hak istemiyorum.”

 

 “Kardeşler arasında tatsızlık olur ama bir zaman sonra o da unutulur!”

 

 “Kardeşlik yemini etmeye hazır mısın?”