BÖLÜM  39

 

“Bana yardım edeceksin!Bu işe beraber girdik.”

“Ne işi?”

“Bizim uyuşturucuları sakladığımızı öğrenmişler.”

“Kimler?Polisler mi?”

“Hayır sivil giyinen birileri,devlet görevlilerine benziyorlar.”

“Tamam,sen endişelenme ben sana yardım edeceğim.”

 

 Dalgıçları seyretmekten keyif alan adam telefonunu kapattı.Devlet görevlilerinin geriye dönmesi adama daha da keyif verecekti.

 Bir telefon sesi duyuldu.”Operasyon iptal!”

 “Ne oldu ki?”

“Size oradan uzaklaşın diyorum.Bu bir emirdir.”

 Komutan dalgıçlara seslendi.

 “Arkadaşlar geri dönüyoruz.”

 Telefonun başındaki adamın kafasına doğrultulan silah,adamın başından çekildi.

“Anlaştığımıza sevindim.O bölge aranmayacak.”

“Sen kim olduğunu sanıyorsun?”

“Beni hâlâ tanımadın mı?Türkiye’de ne kadar uyuşturucu işi varsa ben yapıyorum.Sen bu bilgiyle fazla yaşayamazsın.”

 Silahı karşıdaki adamın göğsüne doğru tuttu.Bir ateş sesi duyuldu.Emri veren adam oracıkta ölü verdi.

 Silahı doğrultan adam:

  ”Artık tanıyorsun.”

 

                                      ***

 

 Baba,Seyfi’ye Yılmaz’ı anlattı.”Ergin’i işkenceyle öldüren  adam Yılmaz.”

“Bu olamaz.”

“Olur.Onu adamlarına işkence yaptığımda suratındaki nefret dolu bakışları ile gördüm.Onu öldürmedim.Bunu sen yapacaksın.”

“Ben nasıl yaparım Baba?O benim askerlik arkadaşım.”

“Ben sana diyorum ki adam katil,önce seni öldürecek sonra beni.”

“Bunu da nereden çıkardın?”

“Bunun babasını bilirim.Babası neyse oğlu da aynısıdır.”

“Peki yine senin dediğin gibi hareket edeceğim.”

“Kendini bunun gibilerine karşı ezdirme evlat.”

 

                                  ***

 Esra kapıyı açtığı gibi Özge’ye doğru yürüdü.

 Esra:

 -Özge,bizi arayan soran oldu mu?

-Hayır.Olmadı.

Aslı:

-İsmin Özge’mi?

-Evet.

Devlet görevlileri AVCI ailesinin evini aradı.Bir görevli yetkili ağızdan aldığı bilgiyle konuşuyordu.

“Esra hanımla görüşmek istiyorum.”

“Adım Esra.”

“Eşinizi bulmak için Marmaris’e gittik.Oradan bir bilgi aldık ama sonra bu bilginin yanlış kişiler tarafından verildiğini öğrendik.Aramaya devam edeceğiz,yalnız bu görev sırasında komutanımız vefat etti.”

“Çok üzüldüm.Büyük geçmiş olsun.Ergin’in olayından ötürümü vefat etti.”

“Hayır.Evinde öldürmüşler.”

“Bu adamlara bir dur diyen olmayacak mı?”

“Olacaktır elbet ama şimdi değil.”

“Acınızı tekrar yürekten paylaşıyorum.”

“Teşekkür ederiz.”

                                            ***

 Esra:

-Aslı,Ergin’i koruyan ekibin başındaki adamı öldürmüşler.

 Aslı:

-Neden?

-Arayan Ergin’in görevi yüzünden öldüğünü söylemedi ama ben bu konuda çok kesinim.O adamcağızı da öldürdüler.

-Allah rahmet eylesin.

 

 

                                       ***

Kıraathaneden çıkan Abidin ve ortağı otobüste beklemekteydi.

“Affedersiniz.Şoför nerede?”

“Gelecek birazdan.Siz kimlerdensiniz?”

“Tanımazsın dayı.Biz dışarıdan geliyoruz.”

Sonunda şoförle beraber gelen adam otobüse bindi.

“Ortak,koltuklar rahatmış.”

“Ne bekliyordun?”

“Karşıdaki kızları görüyor musun?”

 

 Arkadan bir ses duyuldu.”Ne diyorsunuz siz?”

 “Abidin! Yolda sıkılırım diye düşündüm ama arkada oturanlar bizi epeyce eğlendirecekler!”

 “Ne diyorsun,kes sesini.”

 “Bana mı söyledin?”

  Abidin arkasına dönüp baktığında gözlerine inanamadı.”Sen ha?” “Sende köyde misin?”