Beynimdeki KARA LEKE-Yazı DİZİSİ
  63.Bölüm
 

               63

 

 

   Polislerin hastaneye girmesinden yarım saat önce Ergin AVCI’nın odasında hareketlilik vardı.

 

 Hastabakıcılar aralarında nöbetleşe bekliyorlardı.Ergin solgun bakışlarıyla uyuyor ve her defasında gözlerinin önüne doktoru getiriyordu.

 “Buradan çıkamayacaksın!” sözüyle de haykırıyordu.Doktor,hastaneden ayrıldıktan sonra kendi aralarında konuşan bakıcılar,yazarın uyumasını fırsat bilerek hafiften dinlenmek istediler.Biri iddia sonucu diğer arkadaşına kantinden çay getirecekti.

 Bu sırada yazarda içeride gördüğü halüsinasyonlardan  artık korkmaya başlamıştı ki odadan kaçma planı düşünüyordu.Dışarıdan ses gelemeyince önündeki kahve rengi sandalyeyi ayağa kaldırdı.Dışarıdaki adamın dikkatini dağıtmak için onu kapıya doğru yaklaştırdı.Adam kapıyı açtığında sandalye çoktan yere düşmüştü.Ergin,bakıcının kollarından sürükleyerek içeri çekti ve bir süre daha bekledi.Polislerin gelmesi üzerine tedirgin olan diğer bakıcı da içeri girdi.O da kafasına bir sandalye darbesi aldı ve arkadaşı ile birlikte yerde baygın bir şekilde yattı.Ergin güç bela dışarı çıkarken polis arabalarını zorlukla seçiyordu.Gözleri içeride kaldığı süre içerisinde gün ışığı görmediği için insanları kolay seçmesinde engel oluyordu ama sarı renkli bir taksiyi ise rahatça görüyordu.

 Hastanenin önünden duran taksiciye  evinin adresi verip gitmesi gerektiğini söyledi ve evinin yoluna koyuldu.

 

 

                                                ***

 

 Doktor,polislere yazarın bulunduğu odayı gösterdi.Biraz şaşkındı çünkü başına koyduğu hastabakıcılar ortalıkta yoktu.Polisler içeride yaralı olduğunu söylediklerinde içeri aniden girdi.İki bakıcıda kafasına elini götürüyor arada bir ensesini tutuyorlardı.

 “Efendim o kaçtı.”

 Doktor,amire yaptığı açıklamada Ergin AVCI’nın kaçtığını aramaları gerektiğini söyledi.

 

  Aslı evin önünde şiddetle yağan yağmura bakıyordu.Esra’ya seslenerek:

 “Yenge dışarıda olanlara Allah yardım etsin!”

 Esra:

 “Etsin Aslı.”

 Genç kadının canı sıkkın olmalı ki Aslı’nın yağan yağmurla ilgili söylediği şarkıyı bitirmesini istedi.

 

 Aslı:

 

 -İyi misin?

 -Biraz canım sıkkın.

 -Yapacağım bir şey olursa mutlaka söyle.

 -Yok canım.Sadece içimde biraz sıkıntı var.

 -O zaman Kerem bebeği bu akşam ben uyutacağım.Sen biraz dinlen.

 -Teşekkür ederim Aslı.

 -Yapma yenge.Ben varken sen çocuğunu uyutma.Evde olmadığım zaman uyutursun.

 Esra hafif bir gülümsemesiyle  neşesi yerine geldi.Telefonun yanında duruyordu.O anda aniden doktor arayıp Ergin AVCI’nın hastaneden kaçtığını söyledi.Esra tedirginleşti.

 “Nasıl olur?”

 “Bir şekilde olmuş?”

 “Ne yapmamız gerekiyor?”

 “Geldiğinde mutlaka beni arayın ve sakın eve almayın.”

 

 Doktor,polislere yazarın evinde olacağını söylemesi üzerine harekete geçen ekip

yazarı takip etmeye başladı.

 

 Ergin evine vardığında taksiciye hastabakıcıların cebinden aldığı parayla ödeme yaptı.Evinin önünde kısa süre bekleyip cama taş attı.

 Esra pencereyi açtığında çok şaşırdı.Ergin:

 “Beni içeri al.Yağmur çok fazla yağıyor.”

 Esra tereddüt içinde kalıp ağlamaya başladı.

 “Alamam.Almam gerekiyormuş.”

 “Bana iyi davranmıyorlar.Beni ancak sen kurtarabilirsin.”

 “Ergin git buradan!”

 “Esra diyorum kapıyı açar mısın?”

 Doktorun hastaneden çıkmadan önce vurduğu iğne etkisini gösteriyordu.Ergin gözlerini ovalıyor arada başının döndüğünü hissediyordu.Polis sirenlerini duymasıyla tedirginliği artan yazar,evinin kapısının önüne kadar dayandı.Sesi çıktığı kadar bağırıyordu.Aslı,Kerem’i bırakarak duyduğu sese koştu.

 “Kapıyı açmayacak mısın?”

 “Doktor açmamanın daha iyi olacağını söyledi.”

 “Affedersin ama yenge o benim kuzenim.”

 “Aslı dur!”

 

Ergin hâlâ dışarıda soğuk yağmurun altında yakarıyordu.

”Esra kapıyı ne olursun aç.Ne olursun bu kapıyı aç!Polisler geliyor artık gücümde kalmadı.Allah rıza için şu kapıyı aç!”

 Sinirleri iyice bozulan adam kapıyı yumruklamayı bıraktı.

 

 Polislerin gelmesiyle anons yapması bir oldu. “Ergin AVCI ellerini sakince başının üzerine koy!”

 

 Esra cam kenarından sevdiği insana sadece şu sözleri tekrarlıyordu.

 “Yardım edemediğim için özür dilerim.Aşkım seni çok seviyorum.”

 Aslı kapıyı açtığında silahların indirilmesini istedi.

 “O bir kanun kaçağı değil.Ona böyle davranamazsınız.”

 Polisler bu söze karşı silahlarını indirdiler.

 

 Ergin kuzeninin yemyeşil gözlerine baktıktan sonra yere yığılı verdi.Doktorun başkaları için çalıştığını sözleriyle tekrar ediyordu.

 

 

 

 

 
  Bugün 54 ziyaretçi (71 klik) kişi burdaydı! Ergin AVCI 2020@COPYRIGHT  
 
Bu web sitesi ücretsiz olarak Bedava-Sitem.com ile oluşturulmuştur. Siz de kendi web sitenizi kurmak ister misiniz?
Ücretsiz kaydol