17.BÖLÜM

 Yine ilkbahar,ağaçların dallarında çoktan çiçekler açtı.Hala yazılarıma devam ediyorum.Üç nisan akşamı Aslı evime doğru gidiyordu.O patlama hala kulaklarımda yankılanıyordu.Köyde köpeklerimizin olduğu kadar kedimizde vardı.Bir akşam Esra,kedilere yakarıyordu.’Mart ayını geride bırakacağız.Bunlar hala miyavlıyor!’

Kedimiz Tombişi kısırlaştırmak istiyorduk.Çünkü diğer kedilerden uzak durmasını gerektiğini düşünüyorduk.O çok akıllı bir kediydi,aynı çizgi karakter Garfield’a benziyordu.Onun gibi turuncu renkteydi,onun gibi tembeldi.Esra onu çok seviyordu.Dedemlere gitmeden önce yeğenim Emin’le beraber kedi konusunda hakikaten ciddi bir şekilde konuşuyorduk.Ergin:

  -Emin,kedimi kısırlaştırmak istiyorum.

 Emin:

  -Sen ciddimisin?

  -Evet.Ona artık özen göstereceğiz.

  -Kısırlaştırarak mı?

  -Neden olmasın.

  -Hayvanların cinsel organlarıyla oynama!’Günahtır!’

  -Ben sağlıklı olmasını istiyorum.

  -Kestirerek mi?Ya ölürse..

  -Ölürse Esra bana kızabilir ama ona başka bir kedi alırım.Neyse yarın veterinere gider bu konuyu hallederiz,olur mu?

  Emin eline ağzına dayadı.Gülmemek için kendini zor tutuyordu.”Kedi ha!”Dedi.

  Esra bana akşam dedemlere gideceğimizi söyledi.Ona bir saat almıştık.Geceyi bekliyorduk.Esra heyecanlıydı.Hediyeyi o seçmişti ve dedeme kendisi verecekti.Tombiş masanın üzerinde duruyordu.Onu kucağıma aldım sonrada  onu yere bıraktım.”Git Tombiş!”

  Esra hediyeyi Aslı’dan istediğinde onu evde unuttuğunu söylemişti.Bir ara ben ayağıya kalktım.O sırada cep telefonuma  mesaj geldi.Yusuf beni öldüreceğini söylüyordu.Esra’ya burada kalmasını söyledikten sonra oradan ayrıldım.Aslı,bayırın sonundaki evimize yaklaşıyordu.Arkasından seslendim.”Aslı geri dön!”

 -Bekle geliyorum.

 -“Çabuk buraya gel!’”

  Yanıma geldikten sonra onunla mesaj hakkında konuştum.Kedimiz Tombiş o sırada eve girmek istiyordu.Aslı’ya bir soru sordum.”Sence yerin yedi kat dibine girmek,ne demektir?”Aslı:

  -Deprem olabilir mi?

  -Değil..

    Biraz düşündükten sonra bir patlama gerçekleşti.Aslı bana sarılıyordu.Ben ise havaya uçan evime bakıyordum.Jandarma olay yerine geldiğinde bana birkaç soru sordu.Sonra da bir asker benim çok şanslı olduğumu,kedimin sayesinde hayatta kaldığımı söyledi.Evet,kedim Tombiş kapıyı zorlarken patlamayı gerçekleştirmişti.

Biraz da zamanın yardımıyla ölmekten kılpayı kurtulmuştuk.

   Herkes o akşam tek bir kişi üzerinde konuşuyordu.”Yusuf”