60

 

“Bak burada kim varmış?”

“Nalân senin burada ne işin var?”

“Hoş bulduk Ergin.”

“Affedersin.İnan çok şaşırdım.”

 “Bana kapıyı açan genç bayan eşin olmalı.”

 O sırada Aslı,elindeki çay fincanını misafire uzattı.

 “Çok güzel bir eşin var.Çok şanslısın.”

 Ergin,Aslı’ya baktıktan sonra gülmeye başladı.

 “O benim kuzenim.Eşim çocuğuma bakıyor.”

 “Onunla da tanışmak isterim.”

 “Tabi neden olmasın?”

 

O sırada Özge’de içeride kalan eşyalarını topluyordu.Aslı ile konuştuktan sonra evden ayrıldı.

 

Esra kapıyı açtığı gibi içeri girdi.Nalân,sonunda dedi.Tanışmak bugüne kısmetmiş.

 Esra:

 “Ben sizi çıkaramadım.”

 “Adım Nalân.Ergin rahatsız olduğunda ona yardım etmiştim.Birde kötülük ettim.”

 O anda Nalân’ın yüzü kızardı.O anı hatırladıkça kahroluyordu.

  ”Ergin’in başını da belaya sokmuştum.”

 Esra geçmişi unutarak konuşmasına devam ediyordu.

  ”Evet sizden bahsetmişti.Lütfen kendinizi suçlamayın!Siz çok iyi bir insansınız.”

 Üç bayan arasında kalan adam sıkıntıdan pencerenin örtüsüyle oynuyor ve dışarıyı gözetliyordu.

 

 “Bu arada Reis neden gelmedi?”

 Nalân:

 “Olanları duymadın.Doktor öldü.”

 “Ne?”

 “O adamlar zavallıyı öldürmüşler.Benim de merak ettiğim bir şey var.”

 “Nedir?”

 “O adamlar senin ellerini kollarını bağlayıp götürdüklerinde onlardan nasıl kurtuldun?Öylece ellerinden nasıl kurtulabildin?”

 “Sadece gözdağı vermek için bunca şeyi yapmışlar.”

 “Doktoru da bu yüzden mi öldürdüler.”

 “Bak haberim yok.Ne anlatmaya çalıştığını anlamıyorum.”

 “Anlamalısın dedi sesini yükselterek.Herkes yazdığın yazılara karşı çıkıyor.Benimde görüşümü soracak olursan onlar haklı sen de palavracı olmuşsun.”

 

 “Bu kadar yolu bana hakaret etmek için mi geldin?”

 “Hayır sana güvenmekle hata yaptığımızı söylemek için geldim.”

 

 Nalân,Esra’yı kıskandığı için bu şekilde konuşuyordu.İlk defa Ergin’i bir kadınla yakından görüyordu ama söyledikleri de pekte yanlış sayılmazdı.Esra tam bu arada ortamı yumuşatmaya çalışıyordu ama Esra’nın ağzından çıkan her söz Nalân’ı adeta çileden çıkarıyordu.

 

 Ergin:

 “Eğer bu şekilde üslubunu değiştirmeden konuşmaya devam edeceksen kapı açıktır.Gidebilirsin.Bana yaptığını sana bir şekilde maddi bir biçimde öderim.Sende bir daha kapımı çalamazsın.”

 Nalân:

 “Peki Ergin öyle olsun.”

 

 Genç kız ağlayarak ayağa kalktı.O sırada perdeyle oynamakta olan Ergin dışarıda arkadaşı Ender’i gördü.Ender evin önünden koşarak uzaklaşırken Nalân’da dışarı çıkıyordu.Genç adam yerinden fırladığı gibi dışarı çıktı.Ağlamakta olan Nalân dış kapının sürgüsünü iteledikten sonra yanında duran çöp bidonunun içine elinde tuttuğu su şişesini attı.Ergin ayakta olan biteni izliyordu.

 

Bir iki dakika da her şey havaya uçmuştu.Genç kızın ayakkabısı yazarın önünde duruyordu.

 “Aman Allah’ım Nalân!”