19. bölüm

Ergin, dedesinin öldüğü akşam pek fazla ahırı aramadı. Ölümün ikinci günü de defter hakkında az da olsa Gülhan ablasıyla ve İlkay’la konuştu.

Ergin:

-Dedemin küçükken tuttuğu kara kaplı defteri hatırlıyor musunuz?

İlkay:

-Evet. Babalarımıza yaptığımız hasarların tutulduğu defteri nasıl unutabilirim?

Gülhan ablası:

-Ergin benden bir şey mi saklıyorsun?

-Hayır. Komik değil mi? Kara kaplı defter.

O gün ikisinin de ağzını aradı ama hiçbir şey alamadı. “Bilmiyorlar!” dedi.

Ahıra girdikten kısa süre sonra saklı olan fazla kaplanmış siyah kaplı defteri çıkardı. İçinde yazılanları merak ediyordu. Ihlamur ağacının altında tozlanmış sayfaları karıştırmaya başladı. “Tuna” ailesi diyordu. Tuna ailesiyle aramızda yaşanılmış  olayların tarihleri ve yaşanılanlar yazıyordu. Ercan Tuna evin reisidir. Bir akşamüstü dedemin ağabeyi Mustafa kahvehanede herkesin gözü önünde Ercan beyin küçük kardeşi Ali’yi azarlar. Biraz da fırça çekip evine yollar. Bunu kendine yediremeyen Ali, eline aldığı bıçakla, evine gitmekte olan Mustafa’nın peşine takılır. Kapının önünde onu bıçaklayarak öldürür. Yirmi iki haziranda gerçekleşen bu olay uzun süre sonra ailenin başına dert olacaktır. Ergin yazıları soluk soluğa okuyordu. Ali hapishaneden çıktıktan yirmi bir gün sonra evinin önünde öldürülür. “İlk kan” dediğimiz gün başlamış olur. Kamyon şoförünü hatırlıyorsundur, hani babanın trafik kazası yapmasını sağladığı şoför… O da bu oyunun bir parçasıydı. Benim oğlum ve deden kazada hayatını kaybettikten sonra ona hep kin besledim. Babanı evden kovdum. Ama herkes hata yapabilirdi.

Bir ocak günü aldığım bir habere göre evimizin içinde bir köstebek olacaktı. Bunu çok zor öğrendim. Bizi kendi kanımızla vuracaktı. Ergin içinden “Aman Allah’ım! Köstebek dediği Yusuf’un ta kendisi, bunu bize nasıl yaptı?”

Yazılarıma son verirken, başımıza gelen bu acı olayın bir an önce bitmesini istiyorum.

Ergin: “Kan davası.” dedi. Ama köstebeğin Yusuf olduğundan adı gibi emindi. Dedesi yazılarına son verirken “Kahpelik gizli kalmaz, gizli yapılır.” diyordu. Ergin okuduklarını yakmaya başladı. Aklından yalnızca Yusuf geçiyordu. “Elindeki kartların tümünü oynadı. Şansı kalmadı ve ben ona bir şans daha vermeyeceğim.” dedi.