9.BÖLÜM

Suriye Ergin için önemli ülkelerden birisiydi. Burada ilk defa ülkeden ırak yaşıyordu. Bir salı sabahı o çöl sıcağı altında dinlenirken aniden silah sesleri konuşmaya başladı. İyi giden her şey geride kalmıştı. Elinde notları ve yazıları hâlâ vardı. Suriyeli bir polis delikanlının yazılarını ele geçirdi. Türk tercümanından yaşamı hakkında bilgi aldı ve onun güzel günlerini kâbusa çevirdi. O artık bir mahkûmdu. Delikanlı içeride ağlıyordu. Yapılan haksızlığa hele de ailesinden uzak kaldığı için üzülüyor, kendini buraya gelmekle suçluyordu.

         Ankara’da ise sıcak gelişmeler yaşanıyordu. Suriye’deki Türk’ü kurtarmak için bakanlık seferber olmuştu. Ergin Suriye cehenneminin sıcaklığına, hapishane şartlarına dayanamadı. Sebebi kendisi gibi pek çok insana işkence ediliyor olmasıydı. Burada yalnız kaldığını tam anlarken birden Ziya isimli Gaziantepli bir adam ortaya çıkıverdi. Bu adam Ergin’i buradan kaçırabilecek tek kişiydi. Ziya:

-         Merhaba!

-         Merhaba.

-         Nerelisin?

-         Tekirdağlıyım, peki sen?

-         Gaziantep. Senin gibi birisinin burada ne işi var?

-         Tutsak düştüm. Ailem perişan oldu. Ben buradan kurtulmak istiyorum.

-         “Kardeş!” dedi. Benim ailem yok. Sen diyorsun ki ailemi özledim. Sana yardım edeceğim.

-         Sahi mi söylüyorsun?

-         Elbette ben de bu adamları sevmiyorum. Ama senin yakın zamanda hastaneye gitmen gerekiyor.

-         Nasıl olacak?

-         Öncelikle sabırlı olmalısın, sonra da hazırlıklı.

-         Peki ya sonra…

-         Sonrası benim işim sen sakın kimseye konuşulanları anlatma.

Ergin’in gözleri doldu. “Ben burada hep işkence, zulüm gördüm. İlk defa birisi bana yardım ediyor. Yalnız notlarımı ve yazılarımı ele geçirdiler.”

Ziya:

-         Senin için önemliyse onları da almaya çalışırım. Şimdi gardiyanla konuşacağım senin hasta olduğunu ona söyleyeceğim

Operasyon gizli kalmalıydı. Çünkü Ziya adlı adam bir Türk istihbaratının önemli kişilerinden birisiydi. Gizli kalmalıydı… Hem de çok gizli…